Nie znajdziemy tu z pewnością porady na temat "jak ocalić wszechistnienie", i nie ma się co łudzić, że istnieje odpowiedź na stawiane tu pytania. Ale sądzę, że dobrze jest mówić o tym co robimy źle, a nie mówić, że to co robimy źle jest dobre. Jestem najlepszym przykładem na odrywanie się od grupy by sobie zażyć strzała indywidualności, zmieniam miejsce w szyku, latam pomiędzy autkami i niejednokrotnie ocieram się o , powiedzmy incydenty z możliwością różnych konsekwencji. I sprawia mi to nieopisaną radochę. Znacie to uczucie, prawda??? Ale jeśli na skutek zażywania przeze mnie samozaspokojenia (
) ktoś zostanie pozbawiony tego, co dla niego najcenniejsze, to co warta będzie moja radocha? Czy będę umiał się nią cieszyć? Można powiedzieć: To daj se siana i odstaw sztukę. Ale można też powiedzieć: Jeździj rozsądniej, pałuj tam, gdzie to nikomu nie zagraża, używaj wyobraźni i oceniaj swe umiejętności biorąc poprawkę na nieprzewidziane okoliczności. Szanuj tzw. przypadek i nie ufaj, że szczęście zawsze będzie przy tobie, bo może akurat pewnego dnia będzie miało migrenę, albo po prostu się odwróci.
ale do morsa i tak mi daleko....
Nie jeżdze długo.. ale zauważyłem wyrazna korelacje pomiedzy posiadaniem rodziny i odpowiedzialności za nią a prędkością i stylem jazdy na moto. Przyzwyczaiłem się nawet do tego że wyprzedzają mnie auta.. tastam sie spokojnie i dostarcza mi to zajebistej frajdy, nie podnieca mnie pałowanie, lubie mieć pod dupą moto i doroge przed sobą, bede chciał zapier.. to pojade na tor albo w inne ustronne miejsce, stac mnie na moto to stac mnie tez na to zeby tam jezdzic, może kiedyś nadejdzie dzien kiedy w naszym pięknym kraju osoba jadąca z przepisowa predkoscia nie bedzie traktowana jak jakis ciapciak którego trzeba zepchnąć z drogi do rowu, nie żebym jezdził z przepisową prędkościa, bo tak nie robie, ale wystarczy sobie wyobrazic co dzialo by sie gdyby wszyscy jezdzili przepisowo, niektorym mogło by się wydawać że świat stanie w miejscu bo będzie jechał do pracy 20 min. dłużej.. otóż gówno prawda 
